wzruszenia,przemyślenia

Serio kiedyś o depresji wiedziałam tylko z gazet. Wydawało mi się,że to nic innego jak użalanie się nad sobą.W sumie momentami nadal tak myślę ale po tym jak dziś Adrian walił głową w ścianę , uznałam że to nie są już żarty. Całe szczęście,że on nie unika leczenia i jest świadomy ,że to się leczy.Namówiłam go na wizytę w szpitalu psychiatrycznym bo jego psychiatra...zgodził się go przyjąć nie za miesiąc a za 4 dni...a dla mnie każdy,kolejny dzień z jego lękiem i stanami depresyjnymi staje się nie do zniesienia.

Dostał dziś hydroxyzynę i leki na depresję..trochę mi go szkoda bo od tej pory już nie jęczy za to chodzi zamulony,jak taka roślina....jest bo jest i nic po za tym.Mówi,że jego myśli odpoczywają ale sam wygląda na wykończonego.Za dnia wyciągam go na spacery z naszym synkiem,dbam o to by w domu miał jakieś zajęcie i podaję mu dużo warzyw ale jak wracamy to i tak...kładzie się do łóżka i leży i jak tego bym nie przerywała to by ciągle spał.

No cóż...dziś jest po pierwszej dawce silnych leków-jutro może będzie lepiej.Ważne,że jego głowa już jest spokojniejsza

Dziś rano dowiedziałam się co jest powodem depresji Adriana.

PIENIĄDZE.A raczej ich brak.Z naszych oszczędności zostało z 17 tysięcy a będziemy potrzebować z jakieś 8 tysięcy jeszcze.

A tyle razy pytałam go:czy na pewno nas stać na to wesele-za każdym razem słyszałam"tak z palcem w dupie damy sobie radę,na to akurat nas stać"

Aż mi zaschło w gardle jak usłyszałam co on do mnie mówi...przecież wpłaciliśmy dopiero same zaliczki,zadatki.....na orkiestre,sale,kamerzystę,kwiaciarnię tort....a przecież trzeba jeszcze za suknie,ubrania dla dzieci,alkohol,jakiś transport spod kościoła na salę,poprawiny,noclegi.................

Jest źle nie tylko z powodu finansów....Adrian kompletnie nie radzi sobie z emocjami...Kiedy byłam w łazience zaczął mocno walić głową w ścianę-za 3 razem zrobił to za mocno bo było tylko słychać "Ałaaa"

W międzyczasie można usłyszeć,że się rzuci z mostu albo skoczy z balkonu....nie mam już siły.A miałam propozycję pracy...to nie"bo nikt inny nie zajmie się tak dobrze domem i Wojtkiem jak ty" no to mam za swoje.Trzeba było go nie słuchać i w nic mu nie wierzyć. Zdrugiej strony jak bym wiedziała,że się przewrócę..to bym usiadła.....

Czuję się bezsilna....a on....albo przeżywa albo śpi.Je bardzo rzadko,w małych ilościach..nic go nie cieszy a ja czuję się wszystkiemu winna.Tłumaczę,że możemy odwołać albo wziąć pożyczkę bo to jedyne wyjście z tej sytuacji.Rezygnować on  nie chce bo brakuje nam niewiele ..no i wszyscy zaproszeni i tyle kasy już wpłaconej....także zostanie nam pewnie pożyczka...cóż... i nauczka..

Lekko nie będzie ale skoro znam już powod depresji Adriana...może uda nam się jej pozbyć..początki nigdy nie są łatwe.Nie potrafię zrozumieć czemu on jest tak słaby a ja opanowana w miarę możliwości-uważam,że do każdego problemu trzeba podchodzić na zimno a nie myśleć o najgorszym....

W końcu mamy siebie,jesteśmy zdrowi i mamy zdrowe dzieci-to tak wiele....